De kracht van het kwetsbare
In 2008 volgde ik een teken- en schildercursus voor beginners bij CREA, het cultureel centrum van de Universiteit van Amsterdam. Erg leuk, leerzaam en erg gevarieerd. Allerlei technieken kwamen aan bod. Toen iemand mij daarna vroeg welk materiaal ik het leukste vond om mee te werken hoorde ik mezelf tot mijn verrassing zeggen dat dat houtskool was. Ah, houtskool vond ik blijkbaar het lekkerst om mee te werken. En nog wat, ik werd die zomer gegrepen door portret tekenen. Vraag me niet waarom. Of toch wel. Want wat ik zo boeiend vind aan portretten is dat iedereen oren, ogen een mond en een neus heeft, en dat toch geen gezicht hetzelfde is. Wat maakt jouw gezicht tot jouw gezicht? Wat vertelt jouw gezicht mij? Wie is die mens achter dat gezicht? Wie ben je, wat beweegt je? Wat raakt je? Waar word je gelukkig van?
Dat zichtbaar maken, dat kunnen laten zien…. dat is mijn droom, dat is mijn doel. Waarom? Omdat ik denk dat elk mens zijn eigen unieke verhaal te vertellen heeft en het waard is gehoord te worden. In het herkennen van elkaars verhaal ontstaat de verbinding. Respect en liefde. Alleen samen kunnen we de wereld mooier maken. Dat noem ik de kracht van het kwetsbare.
Voorlopig ben ik er bij vlagen flink druk mee en maak ik soms al een portret van iemand in opdracht. Inmiddels heb ik een workshop bij Siegfried Woldhek mogen volgen en volg ik tekenlessen op de Gooise Academie bij Humphrey Bennet. Dus wie weet, over tien jaar…..