Niet praten maar doen

Betty de Keizer | 16 augustus 2013

Haast gedachteloos vist hij met zijn vingers een wesp uit zijn glas bier en slingert het beestje de lucht in, de vrijheid tegemoet. Even later zoemt het beest weer rond zijn gezicht. Hij merkt het nauwelijks op.

We zitten op het terras van het enige restaurant dat Bouvieres rijk is. Zojuist heeft Pieter me zijn huis, tuin en werk laten zien en me deelgenoot gemaakt van hun plannen met Le Cabanon, het huisje op de berg. Prachtige plannen. Wonen en werken in balans met de natuur. Met respect voor alle leven. Zoveel mogelijk zelfvoorzienend. Een plan in uitvoering, dat wel. En niet een plan voor eventjes op een achternamiddag. Eerder een levenswerk. Een levensproject dat met volle overgave door Pieter en Froukje wordt opgepakt en uitgevoerd.

Zelf vinden ze het eigenlijk helemaal niet zo bijzonder wat ze doen en waar ze mee bezig zijn. En juist dat tekent hen! Oprecht, sober en bescheiden. Geen woorden maar daden. Dat was ook wat mij nieuwsgierig maakte. Want precies dat proefde ik tussen de regels door van de mailcorrespondentie die ik met Pieter had en heb over (persoonlijk) leiderschap. Ik wilde er het mijne van weten en ging deze zomer bij hen langs. En wat ik zag overtrof mijn verwachtingen. Het is domweg teveel om zo maar even te beschrijven. Een paar trefwoorden om een beeld te schetsen. En een paar sfeer foto’s. Daar moeten jullie het voor nu mee doen. Maar niet getreurd: Pieter is van plan te gaan bloggen! Wie dat wil kan op die manier toch de wording en groei van Le Cabanon een beetje volgen. Ik zeg: doen!

Samengevat: een piepklein huisje op de berg, dat eigenlijk niet meer is dan een dak boven je hoofd voor als het nodig is. Water rechtstreeks uit de bron. Een ‘buitendouche’ die als je mazzel hebt wat warm is, maar dat is alleen het geval als de zon het bronwater in de slang onderweg van bron naar douche verwarmd heeft. Een kleine groentetuin, met plannen voor heuse permacultuur. Verlichting in het donker met behulp van Wakawaka’s. Een stukje verderop een grote tipi tent voor iedereen die langs wil komen en wil blijven slapen. Twee honden en twee katten. En lager op de berg het grote huis Lesgranges.nl dat ’s zomers verhuurd wordt.

Ik trof een heel kleine camping in het dorp met vrienden en familie die allemaal getrokken werden door de plannen en idealen van Pieter en Froukje. En het allemaal met eigen ogen wilden zien en ervaren. En hoewel Pieter en Froukje het nog steeds niks bijzonders vinden waar ze mee bezig zijn, waren en zijn wij allen er een beetje stil van. Zij doen het toch maar. Zij volgen hun hart en kiezen voor een leven dat aansluit bij hun idealen. Nog niet geheel compromisloos, maar wel steeds meer. Dit is voor mij waar leiderschap over gaat. Over volledig je verantwoordelijkheid nemen om jouw leven te leiden met oog en respect voor het leven om je heen.

Hun manier van leven zet je aan het denken. Ik deel hun idealen en hun opvattingen. Maar waarom neem ik dan niet ook de stap om mijn leven op een andere manier in te richten? Meer terug naar de natuur, meer alleen maar nemen wat er op dat moment beschikbaar is om me heen, niks meer en niks minder? Waarom blijf ik toch liever ‘gevangen’ in de geneugten van mijn leven hier. Hoe ver moet je gaan om trouw te zijn en blijven aan je idealen, trouw te zijn aan jezelf?

Pieter en Froukje zetten aan het denken. Ze confronteren je met jezelf en dagen je uit echt leiderschap te tonen. In woorden EN daden leven naar je hart. IK ben er stil van.

← terug naar de homepagina