Overpeinzing
Kennen jullie dat?
Dat je zoveel mooie mensen en mooie initiatieven om je heen ziet dat je gewoon alleen al daarvan gaat stralen? Ik word heel blij van die (meestal jonge) ondernemers die bezield hun dromen proberen neer te zetten op aarde. Die er – soms tegen beter weten in – in blijven geloven en ervoor blijven gaan. Die zich er volledig van bewust zijn dat wat zij doen of laten er echt toe doet voor het grote geheel. En die daar hun verantwoordelijkheid voor nemen.
Kennen jullie dat?
Dat je je soms totaal overspoeld voelt door alle negatieve berichtgeving en negatieve energie om je heen dat je helemaal dichtslaat? Ik kan heel verdrietig en soms ook boos worden als ik zie hoe mensen hun verantwoordelijkheid voor het geheel ontlopen. Die met hun mond belijden, maar weigeren een verband te zien met hun eigen gedrag. Die me vertellen hoe erg ze toch die dierenmishandeling vinden, maar wel die plofkip kopen omdat het zo lekker goedkoop is. Die goedkope kleding kopen waarvan ze heel goed weten in welke arbeidsomstandigheden die gemaakt zijn, omstandigheden die ze ten zeerste afkeuren. Ik begrijp dat gewoon niet.
Kennen jullie dat?
Dat het leven je voortdurend en altijd weer uitdaagt om jouw eigen pad hiertussen te vinden en te lopen? Want eerlijk is eerlijk, soms ben ik ook razend op mezelf. Omdat ik nog zo vaak zo veel onbewust doe. Dat ik er nog te vaak niet of te weinig bij nadenk als ik handel of spreek. En dan heb ik het niet alleen over het wat, maar zeker zo sterk ook over het hoe. Dat had ik toch wel anders/ beter kunnen doen? Dat frustrerende inzicht leert me dan weer nederigheid en vergevingsgezindheid.
Ik moet denken aan woorden van Bruce Lipton in zijn boek “Biologie van de overtuiging (Hoe je gedachten je leven bepalen)”:
Je overtuigingen worden gedachten
Je gedachten worden je woorden
Je woorden worden je daden
Je daden worden je gewoonten
Je gewoonten worden je waarden
Je waarden worden je lot
Wat is jouw overtuiging?