Vrouwen

Betty de Keizer | 22 mei 2013

Ik had deze blog ook best de titel macht en kracht van verbinden kunnen geven. Of: zonder spin geen web. Of: hoe om te gaan met verschillen. Of: ….

Maar het werd dus “Vrouwen”. Want als iets me steeds duidelijker wordt, is het de onmisbare invloed, macht en kracht van vrouwen op onze maatschappij. Vrouwen zijn het cement van een samenleving. Het draait om vrouwen. Ook, of misschien wel juist als we het hebben over een duurzame(re) samenleving. Daarom: “Vrouwen”.

Tot nu toe sprak ook ik heel keurig en correct over feminiene kwaliteiten die niet alleen vrouwen maar ook mannen bezitten. Maar ik kom er steeds meer achter dat het verder gaat dan dat. Verbinden betekent voor mannen vaak net iets anders dan voor vrouwen. Het is een nuance. Een miniem verschil. Maar een verschil dat ertoe doet. Een verschil dat het verschil maakt. Tussen de regels door wordt een andere boodschap gedeeld. In mijn gesprekken met vrouwen gebeurt wat anders dan in gesprekken met mannen. Ok, uitzondering bevestigt de regel. Maar toch: vrouwen.

Vanwege mijn ontzettend uitgebreide netwerk word ik nogal eens gevraagd of ik niet iemand ken die …. en dan volgen een aantal kwalificaties, eisen en wensen. Zeer uiteenlopend. Ik betrap me er op dat ik dan 9 van de 10 keer doorverwijs naar …… vrouwen. Deels natuurlijk omdat die ook het beste geëquipeerd zijn voor de vraag, maar zeker ook omdat vrouwen, zo is mijn ervaring, in ieder geval in mijn netwerk, heel snel en makkelijk klaar staan om een ander verder te helpen zonder gelijk te vragen of zelfs maar te denken: what’s in it for me? Wat word IK er wijzer van? Vrouwen dus.

Van Iteke Weeda heb ik geleerd: mannen kunnen niet zonder ik, vrouwen niet zonder wij. En dat merk je. Aan alles. Oh zeker, het IK is belangrijk. Zonder IK (be)staan we niet. Maar met alleen maar IKjes komen we er niet. IKjes moeten sterk zijn, eens, anders stelt het WIJ ook niets voor, maar uiteindelijk gaat het om het WIJ. Alleen met WIJ komen we ergens. Alleen WIJ maakt van 1 + 1 meer dan 2. WIJ dus.
Ik zeg daarom: vrouwen!

Moraal van dit verhaal: laten we vrouwen meer het woord geven. Laten we horen wat juist vrouwen te vertellen hebben. En leg het dan niet langs de meetlat van de losse delen visie, van ‘what’s in it for me’, van ‘wat word ik hier nu wijzer van van’, ‘hier en nu’, of eventueel ‘straks’, ‘concreet’, maar vraag je oprecht af: wat betekent dit geluid voor het grotere geheel, voor het WIJ? Wat worden WIJ er beter van? Niet IK, WIJ. Want gaat het goed met WIJ, dan floreert ook het IK.

Natuurlijk komen we er niet alleen met vrouwen. Echt zeker niet. Brrrr. Maar meer aandacht voor de boodschap van vrouwen is gewenst. Dringend gewenst. Nodig. Het woord is daarom vanaf nu aan vrouwen!

Naschrift:
Goed, nu ik mijn punt gemaakt heb, zal ik gelijk weer ‘recht doen’. Want natuurlijk is bovenstaande te kort door de bocht. Het gaat niet om mannen of vrouwen. Het gaat om beide. In balans. Met verschillende schakeringen, en verschillende geluiden, rollen, et cetera, die elkaar ook nog eens herhaaldelijk overlappen. Natuurlijk weet ik dat. Natuurlijk voel ik dat. En natuurlijk ervaar ik dat.
Maar toch, soms bekruipt me het gevoel dat de (waardevolle) verschillende inbreng te weinig onderscheiden wordt. Dat we er meer uit kunnen halen, uit de verschillen. Door meer naar elkaar te luisteren.

Boeiend. Vrouwen 😉

← terug naar de homepagina